Nie próbuj podążać za wewnętrznym głosem fizycznie; nigdy go nie znajdziesz. Zamiast tego zamknij oczy i słuchaj bardzo uważnie. Pozwól sobie na ciszę, zadumę, medytacje. pozwól sobie pokochać w sobie wewnętrzne dziecko.
Po prostu słuchaj i ucz się. Myśli, pomysły, obrazy, widoczki, sekrety. – Zwróć uwagę na wszystko, co przychodzi ci do głowy. pozwól sobie nie myśleć tylko działać, kreować swa przestrzeń. Kiedy zaczęliśmy dojrzewać utraciliśmy co dziecięce. Wstydzimy się prostoty serca, a to jest tak piękne każdy ma w sobie wewnętrzne dziecko ty i ja on i ona. Pozwól sobie na wspomnienie pójdź ze mną na chwile by zobaczyć, jak wygląda świat oczami dziecka.
Zacznij od prostych rzeczy;-
Pozwól sobie cieszyć się zwykłą chwilą. Bądźcie jak dzieci one są w tym prawdziwymi mistrzami. prostoty i pokory… Pozwól sobie dostrzegać piękno tego świata, który się o ciebie troszczy… we wnętrzu pozostań dzieckiem. Bo świat dziecka jest prostszy ono nigdy nie kombinuje i tylko żyje radośnie. Potrafią bawić się w kałuży , cieszyć się chwilą napominając o całym świecie, biegać szurając butami po wodzie i liściach. Każda pora roku przynosi im radość… Czasem patrzę jak tatusiowie bawią się jak dzieci ze swymi pociechami … zazdroszczę im, że potrafią być dziećmi… nie jest im to obce… Dzieci kreując kształtują w sobie charakter, radzenie sobie ze stresem.
Ty też kiedyś tak umiałaś/łęś . – Tę naturalną zdolność bycia całkowicie zaabsorbowanym chwilą bieżącą tracimy, gdy przestajemy być dziećmi – Oddychaj i ciesz się życiem, pozwól sobie by twe delikatne wnętrze odczuło czym jest kochać co dziecięce, co dziecinnie proste, pozwól sobie poczuć radość dziecka w swoim sercu delikatność duszy.
Warto starać się odbierać świat wszystkimi zmysłami. Poczuj, jak pachnie poranna rosa, jak smakuje pierwszy kęs świeżego pachnącego chleba. Bądź , wdzięczny na za wiosenny wiatr i deszczyk, który smaga twoją twarz… Spójrz poczuj smak wiosny w twej przestrzeni. Przebudzenie. Piękno. Wszystko budzi się do życia, ptaszki budują swoje gniazdeczka, w konarach drzew zielenią się liście … piękno aury wiosennego przebudzenia ziemi gdzieś słychać cichy śpiew stukot dzięcioła, szum strumyka. Pomyśl o deszczowej piosence po burzy Co powiedzą inni podpowiada ci umysł tańczyć w kałużach, cieszyć się wiosennym deszczem, promykiem słońca i piękną tęczą. Posłuchaj i ciesz się śpiewem ptaków cudem piękności kwiatów… jazdą konną…na rolkach, rowerze. Pozwól sobie rankiem poczuć promieni słońca dotknąć je oczami dziecka uśmiechnij się spójrz jak słońce z poranną rosą ożywia źdźbła traw i piękna wiosennych kwiatów, to wszystko jest bezwarunkowa miłością Tatusia z nieba… Odwagi , nie patrz co mówią inni pójdź ze mna na spacer odkryj na nowo sekrety piękna dziecięcych serc zrobionych z kwiatów i kolorowych szkieł. Jako dziewczynka wspólnie z koleżankami wiele razy robiłam takie sekrety. Trzeba było wykopać w ziemi dołek, ułożyć w nim swoje znalezione skarby, przykryć szkiełkiem i zakopać. Najważniejszym elementem zabawy oprócz tworzenia cudnych kompozycji było, aby ukryty skarb by zachować w tajemnicy i zapamiętać jego miejsce. Sekrety pokazywało się koleżankom kolegom w wielkiej tajemnicy. Każdego dnia można było przyjść odszukać swój sekret, widoczek i podziwiać ukryte skarby natury.
.
Zabawa ta niezwykle pobudza dziecięcą wyobraźnię, twórczość , kreatywność i choć szkło nie było najbezpieczniejsze do zabawy wtedy nikt się tym nie przejmował. Wspólnie z moim pieskiem zrobiliśmy kilka takich sekretów w ogródku i miałam z tego wiele radości. Wspólnie tez sadziłam kwiaty cieszył mnie widok miłości bezwarunkowej moje go pupila jak patrzył mi w oczy ileż było w tym radości. Osobami wtajemniczonymi była Małgosia i Tomuś, aby obejrzeć sekret – widoczek, Tomuś z radością wyprzedzał nas musiał oczyścić fragment jego powierzchni z ziemi, niekiedy przy użyciu własnej śliny na palcu czyścił szkiełko aż było przeźroczyste W dołku w zagłębieniu w ziemi pojawiała się kolorowa kompozycję, przypadkowo wykradł, się robaczek było to zaskakujący przez kontrast z otoczeniem i pewną nieprzewidywalność. Cudowna była ta zabawa odkrywanie piękna świata. Z Małgosią wyrażałyśmy piękno naszych serc i dusz . Zabawa była szczególnie popularna wśród dzieci miejskich w czasach, gdy telewizja nie była jeszcze powszechnie dostępna. Dawała dzieciom możliwość kreacji plastycznej, a jej atrakcyjność zwiększana była elementem elitarności i dostępności tylko wtajemniczonym…powróć jeszcze do twych dziecięcych lat
Zapytaj siebie, czy to, co robisz sprawia ci przyjemność? Puść kolorowego latawca poszybuj z nim . poczuj chwilę wolności Czy czerpiesz siłę z natury czy pozwolisz sobie na chwile beztrosko spojrzeć przed siebie? Czy pozwolisz sobie na chwile relaksu? Czy uskarżasz się na brak czasu? Nie wpuszczaj złych wiadomości do swego serca a przez to do swego życia. Znajdź
sposobów rozwijania umiejętności ćwiczenia słuchania, wewnętrznego głosu duszy. Pozwól sobie na rozmowę z wewnętrznym dzieckiem czy w tobie jest szczęśliwe? Pozwól sobie na harmonijną wibracje w której wszystko szczęśliwie się układa rozkoszując się chwila w dniu, relaksem , promieniem słońca , uśmiechem dziecka ,pięknem kwiatu , …świadomie podążając zarządzając swym losem …dostrzegając ze życie zmienia się na lepsze chwytając każde źdźbło radości świadomie podążając ku marzeniu…świadomie urzeczywistniając swoje marzenia . Pozwól sobie na chwilę popatrzeć oczami wewnętrznego dziecka pokochaj siebie Namast Joanna
